EREK NUR DAĞI

Harika

Mükemmel Van manzarası

Erek Dağı, Van ilinin merkezinde bulunan 3200 metre yükseklikteki Van ilinin 2. yüksek doruğudur. Van ili dağın eteğinde kurulduğundan ulaşım kolaydır.Dağın zirvesinde sadece ağustos ve eylül aylarında kar yoktur. Dağdan eşsiz Van Gölü Süphan Dağı Artos dağı Van ili ve Edremit ilçesi görünmektedir.Dağda doğuya ait Uçkun (yayla muzu) adlı bitki yetişmektedir.Tırmanış için en uygun mevsim yaz mevsimidir. Kış aylarında ise donan şelalere buz tırmanışı yapılıyor.... Van’da Erek Dağı hemen hemen şehrin her tarafından haşmetli bir şekilde görülmektedir… Adeta Erek Dağı; hemen Üstad’ın menzilinin üçyüz metre altında çıkan ve akan Zernebat Suyu’nun şıpıltıları ve serinliği altında asrın imamı Üstad Bediüzzaman’ın ve burada kendisinden ders almış talebelerini; bu menzillerde yapılmış olan dersleri, sohbetleri, zikir ve tesbihleri içine alan bütün tefekkürvari mübarekliğini, kudsiliğini taze birer hatıra olarak taşımanın canlılığı ve diriliğiyle bizler başındaki beyaz takkesiyle karşılamıştı. Erek Dağı ve Zernebat Suyu ile alâkalı birkaç hatırayı bazıları tekraren de olsa zikretmek ve anlatmak, yazmak istiyorum… Molla Hamid Ağabeyimizin oğlu Hasan Ekinci’den (Allah şifa versin) dinlediğimiz bize aktardığı hatıralar şöyledir. “Erek Dağı’nda bir yaz mevsimi boyuncu kalmıştık. Burada Üstad Hazretleri’nin hayvanlara olan şefkat ve sevgisi ile alâkalı birkaç hatırayı nakletmek isterim. ELMA VE ARMUTLAR Dağlarda bol miktarda yaban elma ve armuduna rastlamaktaydık. Biz bu elmalardan koparıp yemek istediğimiz zaman Üstad mani olurdu. “Bizim hissemiz bağlarda ve bahçelerdedir. Bizim rızkımızı Cenâb-ı Hak oralarda tayin etmiştir. Bu yabanî meyveler, yabanî hayvanların rızkıdır. Onların kısmetine dokunmamamız lâzımdır…” derdi. Yine Erek Dağı’nda hayvan kestiğimiz zaman, hayvanların işkembe, ciğer ve bağırsak gibi sakatat dediğimiz organlarını burada bırakmamızı, bunları da dağdaki hayvanların yiyeceklerini söylerdi... KORKMA! Bir gece Üstad’ın misafirleri gelmişti. Üstad Zernebat Suyu’nun aktığı dereye inip su getirmemi istemişti. Fakat dere korkulu gece de karanlıklı bir gece idi. Vahşi hayvanların bulunduğu bir mevkiydi, ben duymamazlıktan geldim, ikinci, üçüncü olarak Hamid sen hâlâ su getirmeye gitmedin mi? diye ikaz etmiş ve ben de korktuğumu söyleyince: “Niçin korkuyorsun?...”  dedi. Ben de “Efendim o derede her türlü vahşi hayvanlar, hatta ayı gibi köpekler bulunuyor, ben nasıl gideyim…” dedim. Üstad bana cesaret vermek için, “Yalnız olarak git, sana bir şey olmaz, korkma” dedi. Gidip dereden suyu alıp getirdim. Döndüğümde Üstad “Ne gördün?” diye sordu. Hiçbir şey görmediğimi söyleyince “insan biraz şecaatli olmalıdır” diye mukabelede bulundu. Ben köpeklerden, vahşi hayvanlardan korktuğumu söyledim. Bu defa da bana “Geçen gece geç vakitte ben kalkmış elbisemi giyiyordum. Açık kapıdan bir hayvan içeri girdi. Ben köpek zannettim. Sonra bana doğru geldi baktım ki bir Kurt! O zaman kendi kendime düşündüm, bu hayvanın niyeti nedir acaba?... Karşımda durarak bana baktı, ben ona baktım, sonra dönüp çekip gitti. Ben onun halini şöyle değerlendirdim: Lisan-ı halinden diyordu ki bu kadar yanında durdum bana bir ikramda bulunmadın, ben de sana minnet etmiyorum, işte gidiyorum Rezzak-ı Hakiki’nin sofrasında arayacağım…” Üstad bunları söyledikten sonra devamla: “Halbuki görüyorsun ki elimizde hiçbir silâhımız yoktur. Eğer bu hayvanlar başıboş olsalar, İrade-i İlâhiye haricinde bulunsalar, hepimizi burada parçalayıp dağıtırdı…” devamla “Herşeyin dizgini Allah’ın elindedir” diyerek bu hadiseyi bize anlattı.